Depresja dwubiegunowa

Termin „depresja dwubiegunowa” oznacza depresję mającą miejsce w przebiegu tzw. choroby afektywnej dwubiegunowej, inaczej cyklofrenii. Zaburzenie afektywne dwubiegunowe oznacza się naprzemiennym występowaniem stanów depresyjnych i manii.
Depresja dwubiegunowa w swoim przebiegu jest podobna do depresji o ciężkim przebiegu. Osoba chora odizolowuje się od innych, cierpi na obniżenie nastroju, odczuwa smutek, przygnębienie, może mieć problemy ze snem, odczuwać zmęczenie, ociężałość, brak energii, mieć poczucie winy, odczuwać lęk i strach przed działaniem, mieć niską samoocenę, często nękają ją myśli o samobójstwie. Depresja dwubiegunowa jest zwykle na tyle silnie zaznaczona, że utrudnia codzienne, normalne funkcjonowanie.
Stan depresyjny może przerodzić się w stan manii niemal z dnia na dzień. Czasem depresja może ustępować wolniej.
W czasie manii osoba odczuwa silne podniecenie, tzw. gonitwę myśli, przymus mówienia, może mieć omamy wzrokowe i słuchowe, zawyżoną samoocenę, często postępuje irracjonalnie np. wydając na raz ogromne sumy pieniędzy lub zachowując się niestosownie do danej sytuacji. Osoba w manii jest niemal całkowicie pozbawiona krytycyzmu do samej siebie.